Ministranci i lektorzy
Lektorzy i Ministranci – spotkanie w czwartek po Mszy Świętej o godz.18.00
Serdecznie zapraszamy!!!
Cenne uwagi dla Liturgicznej Służby Ołtarza.
1. Pełniący posługę przychodzą do kościoła przynajmniej 15 minut przed rozpoczęciem liturgii. Czas ten przeznaczamy na modlitwę, na duchowe przygotowanie się do uczestnictwa w Eucharystii lub nabożeństwie oraz na ubranie się, przygotowanie potrzebnych rzeczy, pomoc w ubraniu celebransa.
2. Przychodząc do kościoła udają się najpierw przed tabernakulum, aby oddać pokłon Chrystusowi. Powinni więc wchodzić głównym wejściem do kościoła. Jeżeli ktoś wchodzi przez zakrystię, to nie przyklęka w kąciku, lecz udaję się przed ołtarz, gdzie jest obecny Gospodarz tego domu.
3. Udział służby liturgicznej we Mszy św. nie może ograniczyć się do wykonywania powierzonych im czynności. Posługa ma ich prowadzić do pełniejszego włączania się w święte obrzędy, aby uczestniczyć w nich „świadomie i owocnie”.
4. Spełnianie określonych czynności w liturgii nie może mieć charakteru występu, lecz posługi. Należy więc podkreślać przekazywana treść, a nie samego siebie.
5. Wszyscy członkowie zespołu liturgicznego pełniący posługę w prezbiterium biorą udział w procesji wejścia i uczestniczą w całej liturgii na swoich miejscach. Do zakrystii wychodzą tylko w razie konieczności.
6. Swoje czynności wykonują we właściwym czasie, bez pośpiechu, nigdy przed zakończeniem czynności poprzedzającej.
7. Do Komunii św. przystępują pierwsi przed pozostałymi wiernymi.
8. Swoją postawą i zachowaniem się dają wiernym przykład właściwego i pełnego uczestnictwa w Eucharystii. |
Modlitwy ministranta
Modlitwa przed służeniem
Oto za chwilę przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który rozwesela młodość moją.
Do świętej przystępuję służby.
Chcę ją dobrze pełnić.
Proszę Cię, Panie Jezu, o łaskę skupienia, by myśli moje były przy Tobie, by oczy moje były zwrócone na ołtarz, a serce moje oddane tylko Tobie.
Amen.
Modlitwa po służeniu
Boże, którego dobroć powołała mnie do Twej służby, spraw,
bym uświęcony uczestnictwem w Twych tajemnicach,
przez dzień dzisiejszy i całe me życie, szedł tylko drogą zbawienia.
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Modlitwa Ministranta
Panie Jezu Chryste, Ty wezwałeś mnie,
abym szedł za Tobą drogą do Ojca.
Chcę iść z Tobą, chcę żyć z Ciebie.
Bądź światłem, które mnie oświeca.
Bądź moim Mistrzem, którego kocham,
i za którym idę.
Wyryj głęboko w moim sercu słowo Twoje.
Naucz mnie patrzeć na Twój przykład.
Napełnij mnie Twoim życiem, abym uwielbiał Ojca
i służył braciom tak, jak Ty nakazałeś.
Wybaw mnie od grzechu.
Przełam we mnie to, co się Tobie opiera.
Daj mi Ducha Twego i dozwól,
aby obietnica Twoja wypełniła się we mnie.
Chcę żyć przez Ciebie, z Tobą i w Tobie –
w miłości Ducha Świętego ku chwale Ojca.
Maryjo, Matko Kościoła, Królowo świata,
bądź mi Matką na drogach mojego życia.
Wyjednaj mi Matko pięknej miłości
Ducha miłości, co nigdy nie ustaje,
Ducha mądrości Krzyża,
co wiedzie do Zmartwychwstania.
Święty Janie Berchmansi,
Apostole całkowitego oddania się Bogu i bliźnim
na wzór Maryi – módl się za mną.
Amen.
Modlitwa Ministranta Światła
Boże, nasz niebieski Ojcze,
Ty uczyniłeś nas swoimi dziećmi,
zapaliłeś w nas iskierkę Twego życia
i dałeś nam poznać światło Twej Prawdy.
Bądź uwielbiony za wszystkie Twe dary,
niech wielbi Cię za nie ziemia, niebo i świat cały,
niech chwałę Ci oddaje każdy żyjący człowiek.
Ojcze, spraw, abym był dobrym Twoim dzieckiem,
bym nosząc w sobie Twe światło,
stał się światłem dla braci.
Ojcze, spraw przez Jezusa Chrystusa światłość prawdziwą,
która oświeca każdego człowieka
na ten świat przychodzącego;
jak zapalone świece rozpraszają ciemności nocy,
tak niechaj nasze serca,
niewidzialnym ogniem,
to jest jednością Ducha Świętego oświecone,
będą wolne od wszelakiego zaślepienia w grzechu,
abyśmy mogli dostrzec,
co się Tobie podoba
i co jest pożyteczne dla naszego zbawienia,
i abyśmy pokonawszy ciemności tego świata,
mogli wejść do niegasnącej światłości.
Ojcze, proszą Cię o to, ci, których uczyniłeś swoimi dziećmi,
proszą Cię przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna,
naszego Pana i Brata,
który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego
przez wszystkie wieki wieków.
Amen.
Modlitwa Ministranta Ołtarza
Przystępuję do ołtarza Bożego,
Do Boga radości i wesela mego.
Boże, sądź mnie sprawiedliwie,
Sprawy mojej broń,
Wobec grzesznych i niezbożnych,
Z rąk złośliwych zbaw.
Wszak Tyś, Boże, mocą moją,
Czemuś wzgardził mną?
Czemu chodzę zasmucony,
Gdy mnie dręczy wróg?
Światło Twe i prawdę Twoją,
By mnie wiodły, ślij,
Niech na Syjon mnie zawiodą,
Do przybytków Twych.
I przystąpię do ołtarza,
Gdzie przebywa Bóg,
Bóg, co radość w sercu nieci
I wesele śle.
Ufam Panu, bo na nowo,
Będę wielbił Go,
Jako mego Zbawiciela,
Jako Boga mego.
Przystąpię do ołtarza Bożego,
Do Boga radości i wesela mego.
Amen.
Modlitwa Ministranta Księgi
Panie, Jezu Chryste!
Dziękuję Ci za to,
że uczyniłeś mnie ministrantem księgi.
Czcią i szacunkiem
pragnę otaczać wszelkie księgi,
których słowami Kościół modli się do Ciebie.
Spraw, Panie,
aby moja posługa przy sprawowaniu świętych tajemnic,
była uwielbieniem Twego Majestatu,
a pełne miłości i wiary teksty święte
zawarte w liturgicznych księgach,
niech uczą mnie modlitwy pięknej i pokornej
oraz wskazują drogę
wiernego pójścia za Tobą.
Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Amen.
Rok Liturgiczny

Rok liturgiczny rozpoczyna się Adwentem.
Dokładniej: I Nieszporami I Niedzieli Adwentu i trwa do I Nieszporów uroczystości Narodzenia Pańskiego 25 grudnia (kończy się więc wieczorem 24 grudnia).
Charakterystyczne dla tego okresu są Roraty i kolor szat fioletowy. Ma on za zadanie przygotować nas do dobrego przeżycia świąt Bożego Narodzenia.
Okres Bożego Narodzenia.
Rozpoczyna się on I Nieszporami Uroczystości Narodzenia Pańskiego (wieczorem 24 grudnia) i trwa do niedzieli Chrztu Pańskiego (niedzieli po Objawieniu Pańskim). Jest to okres radości, a więc szaty liturgiczne będą koloru białego lub złotego.
Okres zwykły.
Rozpoczyna się ona w poniedziałek po niedzieli Chrztu Pańskiego i trwa do wtorku przed środą popielcową. W polskiej tradycji utrzymuje się zwyczaj śpiewania kolęd i pozostawiania świątecznego wystroju kościołów aż do 2 lutego, kiedy to świętujemy święto Ofiarowania Pańskiego (MB Gromnicznej). Liturgia sprawowana jest w szatach koloru zielonego.
Wielki Post.
Rozpoczyna się Środą Popielcową. Dzień ten jest dniem postnym – obowiązuje nas post co do ilości i jakości; drugim takim dniem jest Wielki Piątek. Wielki Post trwa on 40 dni i kończy się w Wielki Czwartek przed Mszą Wieczerzy Pańskiej. W okresie tym nie śpiewa się „Chwała na wysokości…”, natomiast „Alleluja…” zostaje zastąpione przez „Chwała Tobie, Słowo Boże” i „Chwała Tobie, Królu Wieków”. Ostatnia niedziela Wielkiego Postu to Niedziela Męki Pańskiej. Wielki Post ma nas przygotować do dobrego przeżycia tajemnicy Męki Pańskiej oraz przejścia naszego Zbawiciela z mroków śmierci do światłości życia. Obowiązujący kolor szat to fioletowy.
Święte Triduum Paschalne.
Wielki Czwartek. Msza Wieczerzy Pańskiej rozpoczyna Święte Triduum Paschalne. Jest ona pamiątką Ostatniej Wieczerzy. Wielki Czwartek ma na przypomnieć o tajemnicy Eucharystii i darze kapłaństwa. Po zakończonej Mszy Św. w procesji przy śpiewie „Sław języku…” następuje przeniesienia Jezusa Eucharystycznego do ciemnicy. Z ołtarza kapłan ubrany w stułę i albę zdejmuje obrus.
Wielki Piątek. Dzień męki i śmierci naszego Zbawiciela. W tym dniu nie ma Mszy Świętej; jest natomiast Liturgia Wielkiego piątku, w której miejsce Liturgii Eucharystycznej zajmuje niejako adoracja krzyża.
Wielka Sobota. Jest również dniem, w którym Kościół modli się innymi modlitwami niż Msza Święta. Liturgia Wigilii Paschalnej(Msza) jest zaliczana już do Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego.
Okres wielkanocny.
Rozpoczyna się Liturgią Wigilii Paschalnej. Po niej w uroczystej procesji rezurekcyjnej Kościół ogłasza światu radosną nowinę – Chrystus zmartwychwstał. Zwyczajowo w wielu polskich parafiach, procesja ta odbywa się w niedzielę rano. Okres wielkanocny jest czasem radowania się, stąd biały kolor szat liturgicznych; przy ołtarzu stoi pachał. Okres ten trwa aż do Uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Obowiązującym kolorem szat jest biały lub złoty.
Okres zwykły
Powtórnie zaczyna się w poniedziałek po uroczystości Zesłania Ducha Świętego i kończy przed I Nieszporami I Niedzieli Adwentu. W ostatnią niedzielę roku liturgicznego obchodzi się uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata. Liturgia sprawowana jest w szatach koloru zielonego.
Kolory szat liturgicznych
W liturgii Kościoła wprowadzenie różnych kolorów opierało się na ich wymowie symbolicznej, powszechnie znanej i przyjmowanej.
Pierwsze ślady reguł liturgicznych odnoszących się do kolorów, pochodzą z IX wieku. W XII w. w Rzymie ustalił się pewien zestaw kolorów liturgicznych. Na początku XIII w. zestaw ten opisał papież Innocenty III (+ 1216). Od tego czasu nie było większych zmian w doborze kolorów liturgicznych. W najnowszym, obecnie używanym mszale Pawła VI czytamy: „Co do koloru szat liturgicznych należy zachować tradycję” .KOLOR BIAŁY
Kolor biały symbolizuje czystość, niewinność, radość i światło oraz nastrój świąteczny. Szat liturgicznych koloru białego używa się:
– w Oficjach i Mszach Okresu Wielkanocnego i Narodzenia Pańskiego,
– w święta i wspomnienia Chrystusa Pana z wyjątkiem tych, które dotyczą Jego Męki,
– w święta i wspomnienia Najświętszej Maryi Panny,
– Świętych Aniołów,
– Świętych – którzy nie byli męczennikami,
– w uroczystość Wszystkich Świętych (l listopada),
– św. Jana Chrzciciela (24 czerwca),
– w święta św. Jana Ewangelisty (27 grudnia),
– Katedry św. Piotra (22 lutego)
– i Nawrócenia św. Pawła (25 stycznia).
Kolor biały może zastępować wszystkie inne kolory.
KOLOR CZERWONY
Kolor czerwony jest znakiem walki i krwi, męczeństwa, jak również ognistych języków, w postaci których Duch Święty zstąpił na apostołów w Wieczerniku.
Szat liturgicznych koloru czerwonego używa się w niedzielę Męki Pańskiej (Palmową), w Wielki Piątek, w niedzielę Zesłania Ducha Świętego, w Mszach ku czci Męki Pańskiej, w główne święta Apostołów i Ewangelistów oraz dni Świętych Męczenników.
KOLOR ZIELONY
Kolor zielony symbolizuje nadzieję, młodość, sprawiedliwość oraz odrodzenie.
Szat liturgicznych koloru zielonego używa się w niedziele i dni powszednie Okresu Zwykłego.
KOLOR FIOLETOWY
Kolor fioletowy wskazuje na oczekiwanie na spotkanie z Jezusem i na ducha pokuty. Symbolizuje również żałobę oraz godność (np. strój biskupa czy prałata). Używany jest podczas Adwentu, w Wielkim Poście i w liturgii za zmarłych. Można używać go zamiast czarnego.
KOLOR CZARNY
Kolor czarny oznacza żałobę i pokutę. Może być używany we wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych (2 listopada) i podczas Mszy pogrzebowych dorosłych.
KOLOR RÓŻOWY
Kolor różowy podkreśla radość z bliskości Pana i przerwę w dyscyplinie pokutnej. Używany jedynie w trzecią niedzielę Adwentu (niedziela Gaudete) i czwartą niedzielę Wielkiego Postu (niedziela Laetare).
KOLOR ZŁOTY
Kolor złoty jest używany wymiennie – zastępuje wszystkie inne kolory liturgiczne, poza fioletowym i czarnym. Ponadto stosowany jest w czasie najważniejszych, uroczystych celebracji. Kolor złoty symbolizuje bowiem bogactwo i honor.